Een heel goede vrijdag!

Al weer bijna drie jaar werk ik, zeer naar tevredenheid, als zelfstandig ondernemer in de culturele sector. Na mijn ontslag eind 2008 was ik enige tijd werkeloos. In 2009 probeerde ik van dit verdriet te bekomen en te bedenken hoe ik nu verder zou gaan. Ik heb mijn werk altijd met veel overtuiging gedaan, maar gek genoeg dacht ik toen opeens dat ik het niet meer kon, dat het niet meer leuk was en dat ik eigenlijk nergens goed in was. Ik solliciteerde wat maar dat was geen succes. Ik eindigde een paar keer als één van de laatste twee kandidaten, maar uiteindelijk werd mijn jongere versie gekozen, en voelde ik me ook nog eens vreselijk oud. Vervolgens dacht ik dat ik misschien beter een heel ander beroep kon gaan uitoefenen, maar wat?

Gelukkig waren er mensen die wel in mij geloofden toen ik dat zelf even niet deed. Er kwamen collega’s langs uit de culturele sector die advies vroegen en de Stichting Matthäus Passion Edam  vroeg me om mijn expertise in te zetten voor hun project. Daardoor realiseerde ik me dat ik mijn oorspronkelijke werk nog steeds heel leuk vond.

Daarover gaat dit stukje dat ik vandaag weer tegenkwam en dat ik schreef op goede vrijdag 2010:

De spits is eraf! Op 29 maart ben ik officieel met mijn eigen onderneming begonnen. Vandaag is er de Mattheus in Edam; de afronding van het project waar ik het hele jaar aan heb gewerkt. Ik heb dit project als vrijwilliger gedaan maar vanaf komend jaar willen ze me dit werk betaald laten doen. Ik heb op dit moment nog geen andere betaalde opdrachten, maar ben heel druk met het werken aan mijn website, het opzetten van mijn administratie, belastingzaken regelen en het maken van een “marketing actieplan”. Als ik artiesten wil helpen zich te focussen en structuur in hun activiteiten aan te brengen dan moet ik wel het goede voorbeeld geven en zelf alles op orde hebben. Woensdag zijn mijn visitekaartjes nog met spoed bezorgd en dat was gelukkig net op tijd om ze vandaag aan het orkest uit te kunnen delen.

Gisteren was voor mij echt een testcase. Vandaag is er ’s middags de generale repetitie en ’s avonds het concert, maar gisteren waren er al de hele dag repetities. Voor het eerst ging ik weer terug naar mijn oude werkomgeving. Het was wel niet het Amsterdam Baroque, maar wel dezelfde omstandigheden met repetities, musici en barokmuziek in een kerk. Sommige van de musici hebben ook regelmatig bij het Amsterdam Baroque gewerkt en hen ken ik goed. Tot nu toe deed ik alleen de communicatie met hen via de e-mail en soms per telefoon. Ik kon het desnoods in mijn pyjama doen, maar nu was het “serious business”!

Nu zou ik voor het eerst een hele dag op locatie werken. Ik reed zeer gespannen naar Edam en onderweg kreeg ik ook al gelijk mijn eerste probleem op te lossen. De oppas van een van de violisten was ziek en ze kon alleen komen als ze de kinderen (0 en 3 jaar) kon meenemen want ze had geen tijd meer om een andere oppas te regelen. Ik zei haar de kinderen maar mee te nemen en dan zou ik ondertussen proberen iets te regelen, en gelukkig vond ik -vanuit de auto bellend- snel een oppas adres voor de kinderen in Edam.  

Het viel me alles mee om in Edam de kerk in te lopen, iedereen te ontmoeten en de start van de repetitie van The Norhtern Consort mee te maken. Het is geen moeilijk werk en ik doe het nog steeds graag; iemand bellen die nog wordt gemist, de laatste muziek uitdelen en de musici toespreken over de gegevens die ik nog van hen moet hebben om hen te kunnen betalen. Terwijl de muziek begon kon ik wat rondlopen, luisteren en de laatste dingen met het bestuur kortsluiten. Al met al deed het me allemaal heel goed.

Aan het eind van de dag reed ik zingend naar huis en genoot van het feit dat ik nu zeker wist dat ik mijn oude werk nog steeds heel leuk vond en dat ik het de moeite waard vond om de strijd aan te gaan met de overige negatieve emoties die er nog aan kleven. Waar ik vooral van geniet is het gevoel dat ik dit werk vanuit mijn eigen bedrijf doe, op mijn eigen manier, naar mijn eigen normen en waarden. Ik ben niet aan één persoon gebonden waar ik helemaal afhankelijk van ben. Ik ben de baas over mijn eigen werk!

Goede vrijdag bleek dus echt en heel goede vrijdag te zijn en ik ben blij met de keuze die ik toen heb gemaakt.

Caecilia