Is er leven na Bach II,

Het Bach cantate project was al met al een mega project dat kon ontstaan door het optimisme van Ton, ons team, de Nederlandse concertzalen, de radio (als ik me niet vergis AVRO en NCRV) en het Franse platenlabel ERATO. Ik denk dat de meesten van ons de sprong waagden, gebaseerd op het optimisme en enthousiasme van Ton. Hij was voorafgaand aan de besprekingen al lange tijd met de muziek bezig geweest en geloofde in het project. Maar toen we eenmaal begonnen, raakten we allemaal betoverd door de kracht van Bach. Met zijn muzikale taal sprak hij direct tot onze harten.

Ook het publiek raakte betoverd; het werden onze Bachcantate vrienden en we organiseerden vooraf lezingen en eten, en bij hen thuis op de mat viel de Bachcantate nieuwsbrief, die ik samen met Hannes en de concertzalen maakten. We kenden die mensen persoonlijk en spraken elkaar regelmatig. Nu nog kom ik ze tegen bij andere concerten en van één Bachcantate vriend krijg ik nog ieder jaar een kerstkaart!

Al direct aan het begin was er die bijzondere sfeer en alle musici gaven het beste dat ze in zich hadden om aan de verwachtingen van Bach en Ton te voldoen. Er was een tijd dat ik me Bach niet anders kon voorstellen dan Ton zelf; die twee personen waren voor mij helemaal verweven.

Toen het project afliep raakten we allemaal een beetje stuurloos, want hoe moet het nu verder als je al die geweldige Bachcantates hebt gedaan. Ton besloot om alle werken van Dietrich Buxtehude op te nemen; waarschijnlijk hoopte hij dat hij daarbij weer hetzelfde gevoel kon oproepen als bij het Bachcantate project. Buxtehude heeft echt prachtige muziek geschreven, maar de betovering was voor mij verbroken.

Ik zie me nog staan in de tuin samen met Ton. Ik waagde het zijn gevoelens van ontevredenheid van de laatste tijd ter sprake te brengen. Ik vroeg hem waar die gelukkige en tevreden man was gebleven die altijd zo positief met problemen omging. Hij mopperde dat de tijden waren veranderd en dat het niet meer zoals vroeger was. Hij was vooral boos en teleurgesteld over wat er allemaal NIET voor de cultuur werd gedaan in Nederland, waar hij natuurlijk volkomen gelijk in had.

Is er leven na Bach? Ik heb me dat serieus afgevraagd na afloop van het Bachcantate project van het Amsterdam Baroque. Tja, uiteindelijk hebben we het als mensheid natuurlijk overleefd, maar sindsdien is er veel veranderd en zijn wij zelf veranderd; we moesten wel. De bijzondere sfeer van dit project, de inzet van al die mensen voor en achter de schermen en niet te vergeten die prachtige veelzeggende muziek van Johann Sebastiaan Bach: Het wordt nooit meer zoals toen.

Caecilia