Afscheid

Deze week heb ik afscheid genomen van Speeltheater Holland: van Saskia en Onny. Alle kans dat ik nog wel eens wat voor ze zal doen, maar mijn opdracht als assistent zakelijk leider zit er op. Toen ik in augustus 2010 begon, was door hen al besloten om met de productionele activiteiten te stoppen en een andere weg in te slaan met zijn tweetjes.

Ik zat drie maal in de week op kantoor in Edam, heb er een geweldige tijd gehad en voelde me er erg op mijn plek. Het was inspirerend om te werken voor Saskia en Onny en ik had er ook heel fijne collega’s aan Corinne, Ellen, Marleen, Erik, Peter, Rick en Marieke. En niet te vergeten alle spelers, decorbouwers, technici en kleding en poppenmaaksters die op projectbasis voorbij kwamen. Het was een jaar van afscheid nemen voor ons allemaal, van elkaar en van Speeltheater Holland met alle mooie producties en goede herinneringen. Zo knap ook van Saskia en Onny om op een hoogtepunt te stoppen, het stokje over te dragen aan de jongere generatie en dan zelf weer een nieuwe weg in te slaan.

Ik heb meegewerkt aan Steen-Papier- Schaar, Adios, Benjamin, Pero en niet te vergeten Mysteries op Marken. Het organiseren van het afscheidsproject Mysteries op Marken was echt het allerleukste werk dat ik ooit heb gedaan (al komt met Ton Koopman mee op tournee naar Japan wel in de buurt).

Op Marken maakte het publiek (jong en oud) een wandeling over het eiland, langs de werven over de dijk en via de vuurtoren weer terug. Onderweg zagen ze vijf voorstellingen van een kwartier, en het laatste stukje voeren ze per trekschuit getrokken door paard ED, al luisterend naar een “soundscape” gecomponeerd door Martin. Na afloop in de grote tent in het land van boer Terlouw kreeg het publiek te eten van Matthew (Plumcatering). Ze aten gezonde en heerlijk klaargemaakte soep, groenten en biologische zelfgemaakte worst. En tijdens het eten kon het publiek favoriete liedjes uit oude voorstellingen horen; live gezongen en gespeeld. En dan, ook tijdens het eten, kwam daar ook nog de Marker fanfare uit het weiland gemarcheerd in klederdracht met tambour-maître Trijn fier voorop.

Twee jaar voor aanvang zat ik al met Onny om de tafel om al zijn creatieve ideeën te bespreken en kort voor kerst 2010 zaten we bij de Gemeente Waterland om de grote lijnen van ons evenement te bespreken als voorbereiding op alle vergunningen die ik moest aanvragen. Ik zie het nog voor me; ons plan ging over voorstellingen buiten en we dachten aan publiek dat zou verbranden door de zon op het water, terwijl buiten de eerste sneeuwstorm van het jaar over het land raasde. In april 2011 liepen we voor het eerst met Frits over het eiland om alle technische consequenties te bespreken. 

Deze zomer zat ik er drie maanden lang in mijn communicatie kantoor in het IJsclub gebouw aan het Zereiderpad, midden in de weilanden met uitzicht op de werven en de dijk. Op mooie dagen zag ik zo de schepen voorbij varen; alleen hun masten en bovenste deel van de zeilen zichtbaar! Ondertussen sprak ik per portofoon met de spelers en technici en loste ik allerhande problemen op. Of ik sprong op mijn fiets om een tas vol regenjassen te brengen bij een schoolklas aan de dijk. Elke speeldag begon met het ophalen van twee kisten appels bij Deen waarna ik die naar Boerin Terlouw bracht die ze onderweg aan het publiek zou uitdelen.

Ik heb toen mijn hart verpand aan dit eiland waar het altijd waait, de natuur nog zo dicht bij is en waar de zon zo mooi ondergaat! Nergens wordt je ook zo nat van regen als op Marken; alles is er gewoon intenser. Heel bijzonder waren ook de contacten met de bewoners, van wie de meesten zich betrokken voelden, meedachten en hielpen, en we deelden lief en leed. We werden op verjaardagen uitgenodigd en dansten met hen op de afscheidsavond.

En nu dat alles achter de rug is, is er nog het pand van Speeltheater Holland; bijna alles is nu opgeruimd en het pand is leeg. Toen ik eind augustus op vakantie was realiseerde ik me pas goed hoe erg ik het vind dat dit mooie kleine theater nu leeg is, dat er misschien een kaasfabriek of een meubelzaak in komt en er nooit meer voorstellingen zullen zijn. En daarom heb ik nu de stoute schoenen aan getrokken en werk ik aan een plan om het theater voor de cultuur en cultuureducatie te behouden. Ik hoop maar dat het lukt…….

Al met al ben ik heel dankbaar dat ik deel mocht zijn van het Speeltheater Holland team en al hun belevenissen!

Caecilia