Een ei hoort erbij,

                                                   

Het is nog maar de eerst dag van maart, maar de lucht voelt anders en de dagen worden alweer langer. Ik keek zojuist even in de tuin tussen de oude bladeren door naar de grond en zag dat er al weer van alles omhoog komt. Ik ben gek op de winter; het liefst met veel ijs en sneeuw, maar het is ook fijn dat de lente er weer aan komt. Als ik die knopjes uit de grond zie komen en ze ontvouwen zich langzaam dan voel ik een soort opgewekte spanning. Het gaat gebeuren!

En terwijl ik daar zo in mijn tuintje op onderzoek uit was, had ik opeens gezelschap van drie prachtige scharrelende kippen. Zij  hadden blijkbaar ook de lente in hun hoofd. Ik weet niet van wie ze zijn maar hoop dat ze nog vaak langskomen en dan ook eieren voor me leggen. Door die kippen moest ik opeens weer aan “het ei van Anna” denken. 

Gezond en genoeg eten op tournee valt niet mee. Met al het reizen beland je al gauw in de situatie dat je leeft van op het station gekochte broodjes, omdat je geen tijd hebt om opzoek te gaan naar een winkel waar je echt iets goeds kunt kopen. En je weet ook nooit wanneer je weer de kans krijgt om te eten. Uit angst om te verhongeren namen de musici vaak iets mee van het ontbijtbuffet van het hotel, zoals een broodje kaas of een appel. Zeker bij lange treinreizen is dat erg handig.

Op een zonnige dag zaten we in de TGV en schoten met hoge snelheid door het Franse landschap. Veel van de musici zaten te lezen of haalden wat achterstallige slaap in. Ik zat net lekker te werken aan een subsidieaanvraag, toen ik een gesmoorde kreet hoorde. Ik snelde er op af en trof Anna aan met haar hand in haar handtas en ze trok een heel vies gezicht. De anderen die er omheen zaten moesten erg lachen. Het bleek dat Anna die ochtend een gekookt eitje in een servet had meegenomen van het ontbijtbuffet in het hotel. Tenminste; dat dacht ze dus. Toen ze honger kreeg is ze opzoek gegaan naar dat eitje en toen trof haar hand een hoop eierstruif aan tussen al haar spullen. Blijkbaar had ze dit keer een ongekookt ei gepakt……

Haar paspoort heeft ze gelukkig redelijk kunnen herstellen. De tas heeft ze geprobeerd schoon te maken, maar ze heeft deze halverwege de tournee weg moeten doen vanwege de rotte eierenlucht. Terwijl ik dit vertel ruik ik weer de geur van haar handtas die ons die tour vergezelde. Daarna nam ze nooit meer een eitje mee van het ontbijtbuffet in het hotel, maar slechts een appel of een broodje kaas.

Caecilia